تئاتر این تفنگ من نیست و گلایه های رضا عباسی

گویا هنر و رنج همزاد هم هستند چرا که کمتر هنرمند و هنرپیشه ای را می توان دید که از سختی کار و کمی سرمایه و حمایت نکردن آنانی که باید حمایت بکنند گله مند نباشد .

ضرب المثل گیلکی وجود دارد که در وصف آدمهای زرنگی است که از هر چیز و هر موقعیت پول در می آورند می گوید (فلانی حاجی حاجیه هم خانه کرایه فاگیره)رضا عباسی هنرپیشه باسابقه، شناخته شده و درد کشیده فومنی که کار در این عرصه پرخطر و بی بازده را به دیوانگی تشبیه می‌کند از اینکه اداره ارشاد از صاحب خانه های خود یعنی هنرمندان  برای اجرای و ارائه برنامه ها و آثار خود در سالن ها اجاره می گیرد به شدت شاکی بود.

عباسی در شب آخر اجرای نمایش «این تفنگ من نیست» با قرار گرفتن روی سن و  با بغضی که گرچه تلاش می کرد پنهان کند اما آشکارا از لحن و زبان بدن او خود را نشان می داد گفت: این رنج مضاعف است که هنرمندانی که معمولاً با هزینه های شخصی و با هزار مشکل و اما و اگر گروهی را جمع نموده بارها تمرین می کنند و با این بحران مخاطب ، خصوصاً در تئاتر، برای ارائه هنر خود  باید اجاره سالن هم پرداخت کنند.چرا باید با هنرمندان رشته‌های مختلف برای اجرای برنامه در تنها سالن دولتی شهر که با خون پاک شهدایی همچون منصور دلیری ، سید ابراهیم نبوتی و دیگران بر پا شده و با خون دل هنر پیشه ها و هنر دوستان چراغ آن روشن نگه داشته شده است اینگونه برخورد صورت بگیرد.

این هنرمند محبوب فومنی که سرمایه ای نیاندوخته اما به واقع  خود سرمایه فرهنگی  این شهر و استان محسوب می شود همچنین در شب پایانی اجرای نمایش که با حضور مهمانان سرشناسی چون سعید نعمتی و مهمانان سرشناسی از رشت اجرا شد از حضور دلسوزان و هنردوستان تشکر کرده و حضور آنها را مایه دلگرمی و انرژی لازم برای ادامه کار دانست .

لازم به ذکر اینکه تئاتر «این تفنگ من نیست» کاری از گروه نمایشی فیامین  با نویسندگی و کارگردانی رضا عباسی و بازی درخشان جوانانی چون مجتبی سمیعی،محمد رضا مومنی،فرزانه نیکخواه،معصومه پورشهیدانی،حسین تطهیری و نرگس مقدم  از ۱۴ اسفند ۱۴۰۲ به مدت  ۵ شب در سالن شهید خدمتگذار اداره ارشاد اسلامی فومن اجرا شد.

و خلاصه همه ماجرا اینکه وقتی دوستی بیرون از سالن از من پرسید که از تماشای این نمایش چه چیزی متوجه شدی؟ گفتم این یعنی «زنده باد صلح»

علی علیزاده ازبری