یک ساله شدن شهرداران فومن و ماسوله
◼رضوان عسکرپور
شورای شهر در دوره پنجم با فراز و فرود بسیار و انتخاب شهرداران در دو شهر فومن و ماسوله یکی از شاخص ترین دوره های شورای شهر بوده است.
در فومن پس از غلام نیا و استعفای او،شورانشینان ساختمان شهرداری فومن(مستاجرین شهرداری)،دکتر محمدی که سابقه سرپرستی و معاونت شهرداران فومن را داشته به عنوان شهردار برگزیدند تا سکاندار کشتی پرهزینه شهرداری فومن شود تا در مسیری آرام قرار گیرد.
اما در ماسوله پس از حضور آقاجانی در شهرداری و تلاش او برای کاندیدا شدن در انتخابات مجلس و استعفای او در زمان مقرر،شورانشینان ماسوله نیز پس از یک وقفه بیش از سه ماهه، مهندس نیرویی جوان که مادری ماسوله ای دارد به عنوان شهردار در اولین تجربه خود،سکاندار کشتی به گل نشسته ای شد که منبع درآمد خود را از دست داده است.لازم به ذکر است با انتخاب نیرویی جوان ،تابوی انتخاب شهردار جوان در ماسوله شکسته شد.
محمدی با تمام تلاشهایش و آنچه از گذشته به او در شهر به ارث رسیده و میراث دار انجام نشده های بسیاری است و بدهیهای که انباشت شده و امروز سر برآورده ،میراثی که گذشتگان،نتوانستند برای درآمد زایی آن کار خاصی انجام دهند و یا قراردادهای مختلفی که خبرهای آن در شهر پیچید و مشکلات ریز و درشتی که شهرداری را به روزمرگی کشانده و کرونا که شهر را در ایستگاه خود به توقف واداشت و آنچه شهرداران در صورت مدیریت صحیح می توانستند حداقل گامهایی بردارندباعث درجازدن آنها و بر میراث گذشتگان افزوده شد.
محمدی هم در حلقه کرونا گرفتار آمد و هر روز برمشکلات افزوده شد و با خبرهایی که در شهر می پیچید که کلاه گشاد دیگری بر سر شهرداری فومن رفته و شرکتی که چندسال حق و حقوق کارگران را به درستی پرداخت نکرده و از شهرداری نهایت سوء استفاده را برده است.
محمدی هم در باتلاق بلوار میثم تمار گیر افتاد و چندین بار برای آسفالت آن خیز برداشت که میسر نشد و نهایتا در یک سالگی خود برای آسفالت آن اقدام نموده است.پمپ گاز و مشکلات آن،کوچه های افزوده شده و جدید شهر که نیاز به آسفالت دارند و کوچه های قدیمی که آپارتمانهای مختلفی در آن قد کشیده اند و هر روز در حال افزایش هستند.اقدام عجولانه و کارشناسی نشده خیابان امام در چهار راه معلم که از شورای ترافیک به شهرداری دیکته شده بود،بلوار جدیدالاحداث مسیر چشمه مجتبایی که همچنان بر موج دریا و حفرهای زیادی که دارد بر عیوب این مسیر خودنمایی می کند
جاده معروف فومن به صومعه سرا و برعکس، که آسفالت و پیاده رو آن نقل محافل شده و مسافران و گردشگرانی که از این مسیرعبور می کنند و هرساله شاهد پس رفت آسفالت هستند، گویی که این جاده جزئی از گیلان نیست،جاده ای که باید نقش مهمی داشته باشد و خبرهای بسیاری از آن شنید.
تیم فوتبال شهرداری فومن که این روزها دیگر از آن صعود و بردهای شیرین خبری نیست.
هرچند از اقدامات ارزنده محمدی در زمان کرونا نباید غافل بود و نمی توان حرکت لاکپشتی شهرداری فومن را تماما به گردن او انداخت و او را مقصر دانست،هرچند انتظار از او که در شهرداری بزرگ شده و خاک صحنه شهرداری را خورده به مراتب بیشتر است که جسور باشد و بتواند از گذشتگان عبرت بگیرد و یک گام به جلو بردارد.
مهندس نیرویی جوان که اولین تجربه شهردار شدن را میگذراند مدیر شهرداری شد که منبع درآمد اصلی خود را از دست داده و باید با دستهای خالی کار کند او نیز در ایستگاه کرونا گرفتار آمد و نتوانست در اولین ماههای حضورش حرکت خاصی را انجام دهد،بیشتر توان و تلاش او در ابتدا برای احیای یک بیمار به کما رفته ( شهرداری شهرتاریخی که ساخت و ساز در آن به ندرت انجام می شود)هدر رفت.
همچنین او در برف و کولاک زمستانی ماسوله نیز فرو رفت و در ادامه به خواست مردم و در آغازین روزهای اپیدمی کرونا، شهر برای سه ماه تعطیل شد و شهرداری نیز متعاقبا بدون هیچ درآمدی به امور روز مره پرداخت.
شروع به کار نیرویی با انتخاب نماینده شهرستان برای مجلس شورای اسلامی آقای بهروزی فر همراه شد،نیرویی در دوره های گذشته رئیس ستاد جوانان او در انتخابات بود.تلاش شهردار و شورای شهر ماسوله و حضور مداوم و دیدار مسئولان قضایی و استانی و کشوری،منجر به بازگشایی دریافت بهای خدمات در ورودی شهر شد تا درآمد اصلی شهر به آن بازگردد،هرچند که این تصمیم نادرست در تابستان ۱۳۹۸،ضرر بزرگی به شهر و شهرداری ماسوله زد و حقوق کارکنان و کارگران تا به امروز نیز چندماه به تعویق افتاده است و شهرداری را به فردی که با عصا حرکت میکند تبدیل کرده است.
ارتباط نیرویی با نماینده شهرستان و حضور او در تهران ،منجر به این شد تا بتواند دو قسمت از دیواره کنار رودخانه را تکمیل و تجهیزاتی نظیر دوربین ها را برقرار کند و در زمان کرونا با کمک مردم توانست شرایطی را مهیا کند که به شهر بدون کرونا معروف شود و اما همچنان او نیز در مسیری برای کسب درآمد با مشکل مواجه است.معابر داخل شهر و دیواره پارکینگ،آبشاری که متلاشی شد و بلاتکلیفی پایانه و موضوع مسافرکاشانه که همچنان ابتر مانده است.
شهرداران،مدیریت با مشارکت مردمی را به فراموشی میسپارند و بیشتر وقت خود را مشغول جلسات اداری هستند.هرچند این جلسات به آنها تحمیل می شود.از تجربه شهرهای موفق غافل می شوند و جسارت کارهای بزرگ را ندارند،منتظر در دفتر خود مینشینند تا طرح به سراغ انها بیاید نه اینکه خود قدمی بردارند.شهردار باید جسور باشد و فعالیت آن یک قدم جلوتر از شورای شهر.
هرچند می توان پیرامون شهرداری و شهرداران بسیار نوشت اما فعلا کرونا به دور ما حلقه زده است.