بررسي حماسه حسینی ازمنظرسیره واخلاق نبوی وکرامت انسانی

امسال توفیقی رفیق شدکه دوازده شب درمهدیه فومن (تکیه مرحوم آیت الله اریب)منبررفتم.

«ضمن تشکر از دعوت دست اندرکاران آن مکان مقدس» بر آن شدم خلاصه مطالب را در قالب دوازده گفتار تقدیم نمایم . ان شاءالله.

گفتار اول

امام حسین ع قبل از آن که به اعتراض جهت عدم بیعت با یزید از مدینه خارج شوند؛ وصیتنامه ای خطاب به برادرشان محمدبن حنفیه نوشتند. ایشان در این وصیتنامه ضمن اقرار به وحدانیت خدا وشهادت به رسالت پیغمبرص، به صورت سلبی و ایجابی به روشنگری در مورد اهداف نهضت مقدس خویش پرداختند.

پیرامون این موضوع که چرا محمد بن حنفیه چرا در این نهضت حسینی و جهاد، با اباعبدالله ع همراه نبودند اقوال مختلفی است. ماننداین که نوشته اند ایشان فلج بوده و لذا معذور بوده است. یانقلی که مدعی است که ایشان از طرف امام حسین ع مامور بوده است در مدینه بماند تا پیام حضرت را برساند. نقلی دیگر حاکی از آن است که اساسا نام محمدبن حنفیه در لوح محفوظ و اسامی شهدای کربلا نبوده است. بحث ما در این مقال، پرداختن به این موضوع نیست .

این وصیتنامه اباعبدالله ع در اولین مقتل الحسین یعنی مقتل ابی مخنف آمده است. البته مقاتل دیگری نظیر مقتل مقرم و مقتل خوارزمی و… این وصیتنامه را ذکر کرده اند. در فرازی از این وصیتنامه، اباعبدالله ع هدف قیام خویش را عمل به سیره جدشان پیامبرص وسیره پدرشان امیرالمومنین علی ع دانسته اند. در واقع حضرت سیره خود را در احیای سیره نبوی و علوی و در مقابله باسیره اموی و یزیدی مطرح می کنند. استاد شهید مرتضی مطهری هم در سلسله گفتار “حماسه حسینی” به این وصیتنامه پرداخته اند. البته موضوع تحليلي ايشان نسبت به وصیتنامه امام ع ، موضوع “امر به معروف و نهی از منکر ” است. باید گفت که ایشان به تحلیلی متقن و جامع نسبت به این حماسه خونبارمی پردازند. لکن سلسله گفتار حقیر درصدد تبیین این موضوع است که به سیره حسینی که هماناسیره نبوی است بپردازد و در حد وسع خود، تقابل سیره حسینی با سیره اموی را آشکار سازد..چنین باد.