به قلم عمید پورغفار؛قلم عزیز روزت مبارك، امیدوارم قدردان حضور همیشگی ات باشیم.

از روزی كه در تاریخ بشریت شروع به حركت نمود تغییرات گسترده و عظیمی همراه خود بوجود آورد.
از همان شكل قدیمی تا شمایل هزارگونه امروزی اش، همه و همه برای یك كار ساخته شده است.ارزش و قداست آن چنان است كه توصیفش را نمیتوان در قالب چند سطر گنجاند.
سالهاست می لغزد و می ساید و میرقصد تا در پی آن حركات موزون چراغ راه باشد و فتح الباب راه عشق و خرد.
چه شب بیداری هایی را در تاریخ كه تجربه نكرده تا رسالت خویش را بر گستره ی جهان بسط دهد.
او آگاهی دهنده است و با شخصیتی والا و در هر زمان كه بدان نیاز است دست رد بر سینه ات نمی زند و همواره یار غار عاشقان و عارفان و دانشمندان است.
در برابر ظلم و ستم سر فرود نیاورده و مجاهد راه آزادی و آزادگی ست.
او غریبه ای آشناست. عاشقی خاموش ولو سخن ران، با چنان اعجازی كه شد مرهم انسانها. و بی جهت نیست كه آنرا معجزه جاوید نام نهاده اند.آری…درست حدس زده اید…حضرت قلم را می گویم.
او كه به دست اربابان خود در راه كمال آدمی و انسان سازی همواره كوشا بوده و نمایشگاهی از توانمندی های اندیشمندان را عرضه میكند.
چهاردهم تیر ماه را ١٣ سال پیش روز قلم نام نهاده اند ولی دریغ از گوشه چشمی اشاره در سال های اخیر،كه شاید می بایست هر روز را روز قلم نام گذاری می كردند.
گویا این روز برای تجلیل از نویسندگان و آثارشان فقط یك تلنگر است.حال كدام تلنگر؟
ما چگونه باید از این پیام آوران و معجزه شان قدردانی كنیم؟
به احترامش بر میخیزم و با زبان ساده می گویم:
قلم عزیز روزت مبارك، امیدوارم قدردان حضور همیشگی ات باشیم.
و سخن آخر با صاحبان آن كه كم نبوده اند و نیستند و نخواهند بود، این روز بر همه ی شما قلم به دستان متعهد، آزاده و دلسوز كه از قلم جز به نیكی و صلاح و خیر انسان استفاده نمیكنید، با تمام وجودم تبریك می گویم و دست تك تك شما بزرگان راه اندیشه را می بوسم.
امیدوارم همواره سربلند و سرافراز بوده و در راه اعتلای معرفت، انسانیت،خرد،دانش و عشق مستدام باشید.
راه تان پر رهرو باد

*مدیرعامل کانون فرهنگ فرهت