چرا باید مدرسه ها باز باشند؟

خواجه نصیرالدین طوسی می فرمایند:

صناعتی که بدو اخس موجودات را اشرف کائنات توان کرد، چه شریف صناعتی تواند بود. 

سه دهه قبل که ما دانشجوی تربیت معلم بودیم با توجه به هشدار کارشناسان و  توصیه ی کتاب ها ، مقالات و تکرار در کلاسهای درس ، همگی  بر این مطلب مهم تاکید  داشتند که محور توسعه ،  آموزش و پرورش است و باید به این مهم توجه گردد ، اما به چشم می دیدیم که همه اینها در حد تئوری و در کتابها ، مقالات و سخنرانی ها باقی مانده و  توجه لازم و کافی به آموزش و پرورش نشده است.

متاسفانه  نگاه کلی به آموزش و پرورش مصرف گرایانه بوده  و سیاست گذاران یا مجریان مملکت ما مثل خواجه نصیر، دانشمند بزرگ قرن هفت، معلمی را صناعت شریف نمی پنداشتند و یا فقط در کلام اینگونه ادعا می کردند .اما پای عمل که می رسید کُمِیتشان لنگ می زد! و حالا حاصل آن کم توجهی ها پیش روی ماست و مصداقش نیز بسیار زیاد است  .مانند : آمار بالای بزهکاری ، تعداد زندانیان،اعتیاد، پرونده های متعدد دادگستری،آمار تاسف بار طلاق ،سن بالای ازدواج ،فاصله نگران‌کننده ی اعضای  خانواده  ،دوگانگی و سرگردانی عجیب بین مدرنیته و سنت و…البته همه اینها فقط معلول بی توجهی به آموزش و پرورش نیست اما با توجه کافی می توانستیم حداقل  بسیاری از این آسیب ها را نداشته باشیم.

از آنجائی که نیروی انسانی سرمایه اصلی هر سرزمین محسوب می‌شود ،هنوز هم پرورش ،آموزش و جامعه پذیر کردن نیروی انسانی از شاهراه آموزش و پرورش می گذرد. آموزش و پرورش با تربیت افراد و جامعه پذیر کردن آنها می تواند بزرگترین خدمت را به توسعه ارائه دهد. واقعیت غیر قابل انکار این است که با همه هزینه های صرف شده ،  اآموزش و پرورش چندان موفق عمل نکرده است و مصداق این کلام‌،  خروجی های کم سواد و کم مهارت آن است.شاید عمده ترین دلیل آن ،  کم توجهی به آموزش و پرورش در طول چهار دهه گذشته است. 

در حال حاضر وجودشرایط کرونایی اوضاع را نگران کننده تر کرده است.مانندتعطیلی مداوم مدارس،فضای ناشاد شبکه شاد و حضور اختیاری در مدرسه که اختیار بی موردی  به دانش آموز داده شده است. 

در شرایط سخت کرونایی در آلمان، اسکاتلند، نروژ، آمریکا،فرانسه و…مدارس باز هستند و دانش آموزان هم ملزم به حضور در کلاسها .درحالی که این‌کشورها پیشرفته ترین زیرساخت های اموزش مجازی را هم دارند.اما ترجیح داده اند در حالی که خیلی از مکانها و سازمانها اجازه بازکردن ندارند. مدارس تعطیل نباشد و اموزش حضوری در جریان باشد.

شاید مقایسه ی سطح امکانات و بهداشت این کشورها با ما قابل قیاس نباشد اماآنها از سالها قبل مسیر توسعه را درست تشخیص داده اند و مستعد ترین افراد جامعه را با بهترین آموزش ها راهی مدارس کرده اند تا نیروی انسانی توسعه یافته تحویل اجتماع بدهند. چرا که این نیروی انسانی هست که جامعه را به توسعه پایدار رهنمون خواهد کرد 

 در حال حاضر و با توجه به بحران جهانی کرونا  نیز با توجه به اهمیت موضوع باز عمده ی  توجه آنان به آموزش و پرورش و تعلیم و تعلم دانش آموزان است.شاید ترجیح سلامت بر آموزش قابل توجیه باشد اما واقعیت نگران کننده سراشیب و سرازیر شدن  بی نظمی و تنبلی و انواع تقلب هاست  که دانش آموزان ما در حال عادت کردن به آن ها هستند . اوضاع خوب نیست آموزش سواد و مهارت های لازم به کندی و ناقص تر از همیشه در حال انتقال است.فضای مجازی(سخت افزاری و نرم افزاری) عادلانه در اختیار همه دانش آموزان نیست.شبکه شاد آموزش و پرورش هنوز نتوانسته شادی را به معلم و دانش آموز هدیه بکند.  برای دانش آموزان گریزان از درس و مدرسه شرایط فراهم شده است که از آموزش دوری بکنند.در واقع این تعلیم و تعلم است که کرونا گرفته است.آموزش بیشتر به واکسن نیاز دارد و درمان و دارو برای این بخش ضروری تر به نظر می رسد. بهتر است شرایط لازم برای برای حضور فیزیکی دانش آموزان در مدارس فراهم گردد. مدارس تعطیل نشوند حتی اگر کرونا همچنان و بیشتر بتازد.حداقل امتحانات همه پایه ها حضوری برگزار بشود. 

علی علیزاده ازبری-آذر ۹۹