به قلم عبدالحسین احمدیان؛ شهر، شهردار دارد/ نقد به گونه ای که ارزش زحمات مسئولین امر را زیر سوال ببرد منصفانه نیست/نقدی پسندیده است که با خود راهکار به همراه داشته باشد.

بی شک نقدهایی هم به شهرداری وارد است اما نقد به گونه ای که ارزش زحمات مسئولین امر را زیر سوال ببرد منصفانه نیست و یقینا نقدی پسندیده تر است که با خود راهکار هم به همراه داشته باشد.
به گزارش صبح فومن؛ این روزها کافی ست مدتی از شهر غافل شوی، ناگاه در یک گوشه ی شهر تغییری در ظاهر آن احساس میکنی. تغییری زیبا و پسندیده. مدتها بود روح رخوت و بی حالی شهر را در بر گرفته بود و مردم دلواپس از رو به زوال رفتنِ شهر بودند. آن هم چه شهری، شهر فومن، وقتی خاطرات کودکیهایم مقارن با دهه ی شصت را بخاطر می آورم تصویری که از شهر به ذهنم می آید شهری آذین بندی شده است شهری با مجسمه های زیبا و فواره هایی دلچسب، شهری که حتی گلدانهای آن زیبا ترین گلدان هایی بود که به عمرمان دیده ایم، با باغچه ها و گلکاری های زیبا، حوضچه ها با آن نور های رنگارنگِ کف حوض و فواره ها که عصر و غروب شهر را رویایی میکرد، حتی حصار دور میدانهای شهر بجای این تکه جدول های بی روح، سازه‌هایی بتونی با حالتی دلنشین بود که نگاه به آن بوی اصالت میداد، بوی کهن بودن بوی هنر بوی تمدنی قدیمی. نه مانند این تکه‌های جدول که بیشتر به درد تمدن های نو ظهور میخورد و خالی از هر ذوق و هنر یست. یادش بخیر، بزرگتر که شدیم آنهمه زیبایی رفت. راحت بگویم میراث مسئولین خوش ذوق و با سلیقه ی دوران های گذشته گذشت و نمیدانم آیا در آن سالهایی که گذشت و بزرگ شدیم، شهر مسئول با انگیزه و خوش ذوق نداشت یا مشکل جای دیگری بود. آنچه بر این شهر گذشت را بگذاریم و بگذریم که گفتنش جز حسرت و درد نیست. همگان دیده ایم و میدانیم. حال امروز را دریابیم که بعد از گذشت مدتها میبینیم که اوضاع شهر در حال بهبود است، آری شهر، شهردار دارد. این همان حسی است که هنگام قدم زدن در شهر به آدمی دست می دهد. خب حالا که مجموعه ای دست به دست هم داده اند و در حال آباد کردن شهر هستند وظیفه ی ما مردم چیست؟ قدردانی؟ بهبه و چهچه؟ انتقاد؟
بنده به شخصه اعتقاد دارم هر مسئولی که کاری انجام میدهد در واقع وظیفه ی ذاتی خود را انجام داده و تقدیر و تشکر الزامی نیست اما نمیتوانم منکر انرژی مثبت قدردانی ها بشوم. بنده به سهم خودم بعنوان یک شهروند که عاشق شهرم هستم از مجموعه ی شهرداری و شورای شهر تشکر میکنم. دستمریزاد. بی تردید آباد کردن مملکت اسلامی، آباد و احیا کردن اسلام است. خداوند خیرتان دهد.
بی شک نقدهایی هم به شهرداری وارد است اما نقد به گونه ای که ارزش زحمات مسئولین امر را زیر سوال ببرد منصفانه نیست و یقینا نقدی پسندیده تر است که با خود راهکار هم به همراه داشته باشد. همینطور عموم شهروندان باید همراه و همدل و همصدا با مسئولین شهر باشند. جسارتا عادت کرده ایم یک رای میدهیم و میریم پیِ سیِ خودمان و منتظریم حضراتِ منتخب معجزه کنند. حقیقتا این نه منصفانه این و نه شدنی. مثلا موضوعی مثل سد معبر، که زیاد هم مورد نقد واقع میشود. چرا این همه سال هیچ مجموعه ای از شهرداری نتوانسته این معضل را حل کند؟ دلیل ناکامی ها چه بوده؟ من تصور میکنم و در واقع قویا اعتقاد دارم همچین مسئله ای نیاز به اجماع مردم و در واقع یکصدایی در مطالبه گری مردم دارد. به عنوان مثال، به فرض منِ نوعی اگر شهرداری بساط سد معبر روبروی مغازه ام را جمع کند بنده با هزار واسطه از شهردار و اعضای شورای شهر درخواست میکنم اجناس بنده را به من مرجوع کند و کاری به کار من نداشته باشد. احیانا من رای دادم و توقع دارم و فلان…
اینگونه نیست؟ هست. بله موضوع سد معبر و خیلی از موارد دیگر نیاز به اجماع عمومی و یک مطالبه ی جدی از جانب عموم مردم شهر دارد که در این رابطه باید مسئولین فرهنگی شهر بستر این مطالبه را فراهم کنند و اصحاب رسانه پیام مطالبه گری مردم را منتقل کنند. تاکید میکنم رسانه نقش بزرگی در ایجاد و جهت دهی به موج مطالبه گری دارد. صد البته این امر کار کارشناسی هم میخواهد. مثلا پیر زنی که گوشه ای چند تکه کره و کاسه ای ماست و دوغ و سبزی بساط کرده اگر با او برخوردی هم نشود که نباید هم بشود ثلمه ای به اسلام وارد نمی شود. بنده معتقدم اگر بنا است کسب و محل رزق و معیشت کسی را هدف تغییر قرار دهیم باید نسخه ای تضمین شده برای تامین منافع مالی او، در اختیارش قرار دهیم. بله باید فلان کاسب که مغازه در اختیار دارد اما تمام پیاده رو را هم پر از جنس کرده است را مورد اعمال قانون قرار داد.
موضوع سد معبر یک مثال بود. تمام عرض بنده این است بیاییم با مهربانی با همدلی بدور از هر گونه حاشیه سازی و با بهره وری از تمام ظرفیت ها خصوصا ظرفیت های انسانی و خرد جمعی شهر را بسازیم. باور بفرمایید این شهر دیگر جانی برای صدمه دیدن از سیاست زدگی ها و عقده گشایی هایی فردی و گروهی ندارد. شهروندان بیاییم در این ساختن نقشی داشته باشیم. شاید این تمرینی باشد برای ما که روح مطالبه گری در ما جانی تازه بگیرد. به امید روزهایی بهتر برای شهرمان و همینطور سرزمین مان ایران عزیز.