به قلم عليرضا زادبر:فومن، شهردار میخواهد چه کار؟!

علیرضازادبر
این روزها مُد شده است که هرکس در سخنرانی ها یا مقاله ها وقتی میخواهد از فومن حرف بزند به این اشاره میکند که اینجا شهر علم و فرهنگ است.
آیت الله بهجت(ره) داریم، شیون فومنی داریم، گل آقا داریم…
همه این مفاخر را ردیف میکنند که بگوییم فومن چِنان است و چُنان است
مسلما اینها همه هویت قابل افتخار ماست.
اما وقتی در خیابان های شهر راه میروید وقتی از پیاده روهای مسدود آن عبور میکنید اثر و فایده ای از گذشته و تاریخ این شهر میبینید؟ در بافت سنتی، در ساختمان سازی، در این شهر کمبودهای ساده ای وجود دارد که به نداشتن آنها عادت داریم.

حال خوب است شهروندان فکر کنند آیا این شهر به شهردار نیاز دارد؟
وقتی شهردار داشتیم همین بود که اکنون چند هفته شهردار نداریم.

کارهای روتین و روزانه همانگونه انجام میشود که در گذشته میشد.

زباله ها هنوز جمع آوری میشود، رفتگران کار روزانه خود را میکنند.
چاله های عمیق کوچه ها سرجاخودشان باقی است، پیاده روها کماکان پر از اجناس است و جایی برای راه رفتن نیست.

حالا تفاوت کجاست؟ وقتی شهردار باشد همین است و وقتی نباشد هم همین است.
گویی در این شهر صرفا شهرداری به کسی نیاز دارد که امضای آخر را بکند تا موضوعات قانونی پیش برود.

وقتی به این وضع عادت کرده ایم دیگر چه نیازی به شهردار بومی یا غیربومی داریم.
چه اصراری است که بومی باشد؟ در عصر حاضر هنر مدیریت لزوما به بومی بودن نیست بلکه باید قدرت، برنامه و آینده نگری وجود داشته باشد پس چرا خودمان را به این قیود محدود کرده ایم.
چه چیزی قرار است با شهردار جدید به خدمات شهری ما افزوده شود که از آن بی خبریم.

این همه طولانی شدن مباحث چه سودی برای شهر دارد؟
نوشتن این چند خط هم شاید موثر واقع نشود، اما باید به آیندگان پاسخ دهیم که نسبت به شهرمان بی تفاوت نبوده ایم