به قلم حجت الاسلام سید قوام صفوی بمناسبت میلاد امام جواد(ع)؛ کم معرفتی نسبت به ولی خدا سبب تکرار عاشورا می شود.
به قلم حجت الاسلام سید قوام صفوی بمناسبت میلاد امام جواد(ع)؛ کم معرفتی نسبت به ولی خدا سبب تکرار عاشورا می شود.
امام جواد (ع):المومن یحتاج الی توفیق من الله وواعظ من نفسه وقبول ممن ینصحه
ماه رجب ماه عبادت و بندگی است وماه رسیدن انسان به درجاتی است که خدای متعال مانعی برای نیل به این اهداف قرار نداده است و این تنها خود انسان است که اگر بخواهد وبتواندوحرکت کند به یاری پروردگار به آن کمال مطلوب خواهد رسید .
در ماه رجب علاوه بر مسئله مهم اعتکاف و بعثت رسول خاتم ،مسئله موالید گرامی این ماه نیز از اهمیت ویژه ای برخوردار است
این فرصتی است تا به بررسی زندگی امام جواد (ع) بپردازیم
ایشان در روز دهم رجب در مدینه منوره متولد شدند و فرزند امام رضا(ع) و بانو خیزران می باشند
در کتاب عیون المعجزات به سن معتبر از کلیم بن عمران روایت کرده است که به خدمت امام رضا(ع) عرض کردم .دعاکن حق تعالی تو را فرزندی عطا فرماید .
حضرت فرمودند：حق تعالی به من یک پسر کرامت خواهد کرد و او وارث امامت من خواهد بود .
در زمان تولد ایشان امام رضا (ع) فرمودند که این فرزند شبیه موسی بن عمران (ع)است که دریاها را میشکافد و نظیر عیسی بن مریم (ع) است که خداوند مادر او را مقدس و مطهر و خود او را طاهر و مطهر آفریده است ,
در هنگام شهادت امام رضا(ع) که در اواخر ماه صفر سال ۲۰۳ه ق اتفاق افتاد ایشان تقریبا هشت سال سن داشتند .
با توجه به اینکه امام رضا (ع) تا مدتها فرزندی نداشت و تا قبل از ولادت امام جواد (ع ) این یکی از مسائل مهم در نزد خواص شیعه بوده که امامت بعد از امام رضا به چه طریقی ادامه پیدا خواهد کرد و با تولد سراسر نور حضرت جواد الائمه این نگرانی از شیعیان رفع شد ,ولی بعد از شهادت امام رضا (ع) به سبب سن کم امام جواد(ع) شیعیان و بالاخص خواص از شیعه وارد امتحان بزرگی شدند که البته بسیاری از این امتحان سربلند بیرون آمدند ولی بعض دیگر مسئله امامت را مرتبط به سن و شرایط مشابه به آن میدانستند و در این راه دچار تردید و بعضا گمراه گردیدند
اما این جریان باید برای همیشه در بین شیعه به سرانجام میرسید که امامت مقامی است الهی مانند نبوت وخدایی که میتواند حکم را در گهواره به طفل بدهد میتواند امامت را برای نوجوان هفت یا هشت ساله نیز قرار بدهد
این فهم عمومی باید گسترده میشد وبه بلوغ میرسید تا در زمان امامان بعدی مردم باز به اشتباه نیافتند و امامت امام زمان (ع) که در کودکی آغازردید برای عقول شیعه امری محال ننماید و این امر خطیر برای عموم مسلمانان و شیعیان و شیوخ پا به سن گذاشته نیز امری عادی جلوه کند.
آری امام شناسی امری مهم بود و بعد از پیامبر ضعف جامعه در این مسئله پدیدار گشت
چه زمانی که قدر و منزلت امام را ندانسته و حضرت زهرا(س) تمام قامت در مقابل دشمن ایستاد تا آسیبی به امام زمانش نرسد و فرمودند：مثل الامام مثل الکعبه .مثل امام همانند کعبه است که مردم باید به دور او حلقه زنند .وچه زمان حضرت امام حسن مجتبی(ع ) که ذکر کم معرفتی نسبت به ایشان بالاخص از ناحیه بعض اطرافیان کوهی از مصیبت بر قلب انسان قرار میدهد و اوج ای عدم شناخت نسبت به امام معصوم که در کربلا و ظهر عاشورا خود نمایی میکند.
نشناختن جایگاه امام امر کوچکی نبوده و نیست و امامان بزرگوار این عرفان به مقام الهی ایشان را به ابزار وطرق مختلف برای مردم تبیین کرده وهمواره مشعل هدایت و هادی این امت بوده اند که نمونه ای ازآن زیارت جامعه کبیره امام هادی (ع) می باشد
اما بودند بزرگانی که تحت تربیت امام معصوم به چنان جایگاه رفیعی در خضوع نسبت به امام رسیدند که خشوع آنها زبانزد اعیان و عوام گردید مثل جناب علی بن جعفر (ره)
علي بن جعفر كه در عصر امام جواد(ع) بود و از جهت سِنّ و فَضل، شيخ علويّين محسوب مي‌گرديد، چون امام جواد روي بدانها مي‌كرد برمي‌خاست و دستهايش را مي‌بوسيد، و هنگامي كه حضرت امام جواد خارج مي‌شد كفشهاي او را مُنظَّم در برابر پاي او مي‌نهاد، و وقتي كه از وي پرسيدند: امامِ گويا پس از حضرت امام رضا علیه السلام چه كسي مي‌باشد؟! گفت: پسرش: ابوجعفر!
به وي در مقام اعتراض برآمده گفتند: أنْتَ فِي سِنِّكَ وَ قَدْرِكَ وَ أبُوكَ جَعْفَر بن مُحَمَّدٍ تَقُولُ فِي هَذَا الْغُلَامِ؟!
«تو در اين پايه از عمر درازت، و در اين مقام از قدر و منزلت كه پدر جعفر بن محمد است راجع به اين پسر اين طور رأي مي‌دهي؟!»
علي بن جعفر در پاسخشان گفت: مَا أرَاكَ إلَّا شَيْطَاناً، ثُمَّ أخَذَ بِلِحْيَتِهِ وَ قاَلَ: فَمَا حِيلَتِي إنْ كَانَ اللهُ رَآهُ أهْلاً وَ لَمْيَرَ هَذِهِ الشَّيْبَةَ لَهَا أهْلاً؟!
«من نمي‌يابم تو را مگر شيطاني كه بدين كلام لب گشوده‌اي؟! سپس با دست خود ريشش را گرفت و گفت: از من چه تدبيري ساخته است اگر خداوند او را داراي أهليّت مي‌بيند، و اين موهاي سپيد را براي مقام امامت صاحب اهليّت نمي‌بيند؟!»
بايد دانست: علي بن جعفر برادر حضرت امام كاظم علیه السلام مي‌باشد، و حضرت امام كاظم جَدِّ حضرت امام جواد علیهما السلام هستند. اينك بنگر تا چه مقدار داراي تفاوت سن مي‌باشند. و علي علمش را از پدرش امام جعفر، و برادرش امام كاظم، و برادرزاده‌اش امام رضا: اخذ نموده است. اگر علم ايشان باتحصيل و اكتساب بود، علي از امام جواد تحصيلش افزون بود، و اگر امامت مربوط و منوط به سنّ بود علي بن جعفر از لحاظ سنّ بزرگترين آنها و از مشايخشان محسوب بود.
اطیعوا الله واطیعوا الرسول واولی الامر منکم باید برای همیشه به عنوان فصل الخطاب مسلمانان وشیعیان باشد وباید بدانن که هرگاه اطاعت وگوش بفرمان بودن نسبت به ولی خدا را ترک کنند عاشورا تکرار میشود ,زیرا یزید در هر زمانی همواره حکم.قتل ولی خدا را صادر و حکم اسارت اهل بیتش را امضا نموده است و شریح نیز در هر زمانه ای موجود است تا فریب دینار های سرخ اموی را خرده و محبت علوی را با شهوت و دنیاطلبی معاوضه کنند و قصاوت قلب شمر و سنان و عمر سعد نیز فروکش نکرده پس فقط و فقط این اصحاب هستند که با نثار جان و اطاعت محض از ولی خدا می توانند جلوی تکرار عاشورای سال ۶۱ را بگیرند
آری شیطین جن و انس هرگاه اطراف امام معصوم را خالی دیدند کوتاهی نکرده و تیر آخر را رها خواهند کرد.
این کم معرفتی نسبت به مقام امام جواد (ع) که یک تهدید بزرگ برای بقاء شیعه محسوب میشد با درایت والا وعلم الهی ولدنی حضرت جوادالائمه به فرصتی بی بدیل تبدیل گشت و تمام اعیان از فرق مختلف ودشمنان و دوستان انگشت حیرت بردهان گذاشتند.
در مناظراتی که دولت عباسی برای تضعیف جایگاه امامت ترتیب میدادند همواره پیروز این مناظرات شخصیت بی بدیل امام (ع) بودند در جریان حکم قطع دست سارق ایشان با علم الهی و بهره مندی از قرآن و آیه (وان المساجدلله…..) همگان به قدرت علمی و جایگاه رفیع ایشان پی بردند.
و حتی پیرمردی مثل یحیی بن اکثم که قاضی بزرگ در بار بود و سؤالی در مورد صید در حال احرام پرسیدند امام در جواب فروعات بسیاری برای این سؤال مطرح نمودند که یحیی بن اکثم قادر به ادامه مناظره نشدند.
با وجود این قدرت بالای علمی ومدت امامت۱۷ساله خویش تربیت شاگردان را نیز بر عهده گرفتند که از آن جمله بزنطی و ابن ابی عمیر و فضل بن شاذان و علی بن مهزیار اهوازی را میتوان نام برد با این حال همزمانی با دو خلیفه ملعون عباسی یعنی مأمون و معتصم و مراقبت دائمی توسط همسرش ام فضل عرصه را بر امام مظلوم ما سخت کرده بود و نهایتا مظلومانه توسط همسرشان به شهادت رسیده و به آباء گرامش محشور گشته اند.
این خبر را به اشتراک بگذارید :