يادداشتي به قلم طاهره نوري با عنوان؛توسعه، خودسازی فرهنگی و مدیریت شهری

در کنار گود نشستن و شب و روز انتقاد کردن، کاری است که جمع کثیری سالیان متمادی به آن مشغول هستند. این روزها پای صحبت های مردم کوچه و بازار و این تکنولوژی جدید فضای مجازی که می نشینید، همه از سازندگی صحبت می کنند، همه به بهبود نمای شهری می اندیشند، همه برای شما از لزوم داشتن محیط زیستی پاک و بدور از هرگونه آلایندگی شاهنامه ها می سرایند.خواستار توجه ویژه و حل مشکل بار ترافیکی شهر و جمع آوری سدمعبر هستند. و از سزاواری شهروندان برای برخورداری از شهری زیباتر و درخورنده تر سخن ها گفته می شود. خوب که بیاندیشیم، همه ما راست می گوییم اما به واقع چگونه می شود که آنچه که می طلبیم محقق نمی شود؟
حقیقت آن است که شهرهایمان هر روز سختتر و شکننده تر از دیروز پی ریزی می شود! نماد و منظر شهری اصلاح نمی گردد! محیط زیستمان پیوسته آلوده تر می گردد! خیابان ها و معابرمان وحشتناکتر شده و سوانح فاجعه باری را می آفریند که برای ماهها شهرمان را ب سوژه اول رسانه های دنیا تبدیل می کند!و در ادامه اتفاقاتی را به نظاره می نشینیم که تصور آینده ای تیره تر و تاریکتر را به اذهان متبادر می گرداند! باید بر این مهم اذعان داشته باشیم که نه تنها روند جاری پیشرفت شهرهای ما که حتی امورات کشورمان با سیری کند و نزولی همراه شده است. اما آیا با تلاش و همیاری تک تک شهروندان و مسوولیت پذیری مدیرانمان، عبور از این مرحله و نیل به اهداف توسعه طلبانه، فرایندی دور از تصور خواهد بود؟
مساله این است که چرا به این اصل مهم توجه نداریم که بسیاری از اتفاقات جاری پیرامون محیط ما با دستان تاثیرگذار خودمان در حال شکل گیری است؟
چرا به این نمی اندیشیم که با تغییر رویکردهای فرهنگی، بسیاری از معضلات مبتلا در ارتباط با ترافیک، محیط زیست، سدمعبر، ساخت و سازها و نماهای شهری و….قابل حل شدن و بهبودی است؟
چرا به این نکته معترف نیستیم که بخش بزرگی از دلایل عقب افتادگی ما شاید به خودمان باز می گردد؟
باید توجه داشته باشیم که برای دستیابی و تحقق نوسازی، نیازمند یک سلسله تغییرات مثبت در ساختار ذهنی کنشگران اجتماعی هستیم.
این همان مسیری است که جوامع غربی سالها قبل با سپری ساختن روال منطقی و نگاهی معطوف به توسعه طی کرده اند.
پرسش اینجاست که ما شهروندان چقدر برای توسعه شهرهای خودمان گام برداشته ایم که این چنین مطالبه گر شده ایم؟ اندکی واقع گرا باشیم!
تا چه اندازه تمرین باهم بودن کرده ایم؟ قانون مدار بوده ایم؟ به منافع شخصی مان در ازای توسعه و پیشرفت شهر پشت نموده ایم؟ در روابط اجتماعی خود در پی تحقق خواسته های شخصی مان نبوده ایم؟
نوسازی و پیشرفت هر اجتماع شهری محصول تعامل بین ساختهای شخصیتی خلاق و پیشرفتگرا است.
چند درصد از بافت جوامع شهری ما این گونه اند؟
بیایید اندکی نگاه شهری خود را تقویت کرده و توسعه ببخشیم و از بیان جملاتی صرفا احساساتی جهت تهییج اذهان مردم اجتناب نماییم!
باید اقرار کرد که حجم مشکلات شهری بسیار گسترده و انباشته است. در سالهایی که گذشت در پرورش و تعلیم و تربیت نیروهای کادری قوی برای واحدها قصور صورت گرفت، یا ساخته نشده و یا اندک بوده است. برنامه های مدون و جامع تهیه و تدوین نشد و مشکلات به قوت خود باقی ماند که بخش اعظم این کمبودها و کاستی ها به عدم مهیاساختن زیرساخت های اقتصادی شهری بازمی گردد.
تغییر ساختار و مقررات اداری و شکل گیری یک سازمان قوی، بالابردن سطح آموزشی کارکنان، اجرای طرح های زیرساختی شهری با برنامه ریزی های جدید شهرسازی جهت افزایش درآمدهای شهرداری و…از آن دست مواردی هستند که نگاهی کارشناسی شده و برنامه ریزی هایی جامع و کلان تحقق گرا می طلبد. و به جهت نیل به این اهداف باید از ظرفیت نیروهای خلاق و جوان بهره برد.
شهرستان فومن را با توجه به گستره اقلیمی و مواهب طبیعی قابل اعتنا و نیز برخوردار از بناهای تاریخی چون قلعه رودخان و ماسوله می توان منطقه ای ژئواکونومیک دانست که لبریز از پتانسیلهای مستعد می باشد و نیازمند دستانی توانمند تا این سرمایه های طبیعی بالقوه را در مسیر تکامل و پیشرفت قرار داده و آبادانی و رضایت بالفعل را برای شهروندان به ارمغان بیاورد.
روی سخنم از اینرو به شهردار و شورای شهر منتخب فومن است:
اکنون این وظیفه خطیر سهل ممتنع بر دوش شما قرار گرفته است. سهل به جهت دسترسی به منابع موردنیاز و ممتنع به جهت مشکلات عدیده باقی مانده ناشی از مدیریت های ناکافی و ناصحیح سالیان گذشته که در این چند سال با آن روبه رو هستید و رفع موانع موجود تصمیم گیریهای دقیق و به موقعی را می طلبد.
بر کسی پوشیده نیست که بیشتر نقاط شهر، به جهت تصمیمات نه چندان درست و بعضا اشتباه مدیران و مسوولان ارشد شهرستان بعضا در وضعیت مطلوبی به سر نمی برد و از فقر تصمیم گیری های اصولی و هوشمندانه رنج می برد.
برآیند تجارب و چشم اندازهای چند سال اخیر، مبین این نکته حائزاهمیت است که شهر فومن به لحاظ داشتن نیروهای کارآمد، مجرب، تحصیلکرده و جوان، که به خوبی بر ظرفیت ها و پتانسیل های منطقه اشراف داشته باشند، شهری برخوردار می باشد.
کافی است که نظری از سر خرد و ملاطفت، به این نیروی انسانی قابل اعتنا انداخته شود.