یکی از برجسته‌ترین شخصیت‌های قرن بیستم فیدل کاسترو»

برای فرزند دیگری از خلق های جهان

من به نوع بشر اعتقاد دارم و اعتماد دارم که مردمی نوین نسل های نوین را مطرح خواهند نمود.بی هیچ شکی یقین فراوان دارم که مردمی تواناتر از ما نیک تر شده تر از ما دراینده از راه خواهند رسید و کار و تبلاش و استراحت و همه گونه پیشرفت انسانی را با شادکامی تقسیم عادلانه خواهند نمود. ) این سخنان هشیار مندانه مردی هشتاد ساله بود که دست کم ۶۳۸ بار توطئه مرگ او را کشف کرده اند. از تیر اندازی تا سقوط هواپیما تا مسمومیت غذایی و انفجار سیگار برگ هاوانای او در برنامه عوامل سیا و دیگر نیروهای آمریکایی قرار داشت. او فیدل کاسترو فرزند خلق و رهبر کوبای آزاد بود. . با اندوه بسیار به اطلاع مردممان و دوستانمان در سراسر قارهٔ آمریکا و در جهان می‌رسانم که امروز ۲۵ نوامبر ۲۰۱۶، در ساعت ۱۰ و ۲۹ دقیقه شب، فیدل کاسترو، فرماندهٔ کل انقلاب کوبا، درگذشت… بنا به خواست او، جسدش سوزانده خواهد شد.» رفیق فیدل کاسترو در هنگام مرگ ۹۰ سالش بودفیدل کاسترو روز ۲۱ مرداد ۱۳۰۵ (۱۳ اوت ۱۹۲۶) در منطقه‌یی روستایی در شرق کوبا به دنیا آمد. او در ۱۹ سالگی تحصیلات عالی را در رشتهٔ حقوق و علوم اجتماعی در دانشگاه هاوانا آغاز کرد. در دوران دانشجویی، در کارزارهای سیاسی متعددی در کوبا، و نیز در جمهوری دومینیکن و کلمبیا شرکت کرد. او در ۲۴ سالگی با مدرک دکترای حقوق از دانشگاه فارغ‌التحصیل شد. حدود یک سال و نیم پس از کودتای نظامی ژنرال باتیستا در اواخر اسفند ۱۳۳۰/ ۱۹۵۲، فیدل کاسترو ۲۷ ساله به همراه برادرش رائول کاسترو (رئیس‌جمهور کنونی کوبا) و جمعی دیگر از چریک‌های ضد رژیم، در ۴ مرداد ۱۳۳۲ (۲۶ ژوییه ۱۹۵۳) برای تسخیر پادگان‌های مونکادا در شهر »سانتیاگو دو کوبا» به این پادگان‌ها حمله می‌کند

که او با چه گوارا، انقلابی آرژانتینی، آشنا می‌شود. در ماه دسامبر ۱۹۵۶ (آذر ۱۳۳۵) فیدل و بیشتر از ۸۰ تن از یارانش با قایق «گرانما» از مکزیک به سمت کوبا حرکت می‌کنند و در ساحل شرقی کوبا پیاده می‌شوند. هدف این گروه، براندازی دیکتاتوری ژنرال باتیستا بود. پس از دو سال و اندی مبارزهٔ مسلحانه با نیروهای رژیم دیکتاتوری، سرانجام روز اوّل ژانویهٔ ۱۹۵۹ (۱۱ دی ۱۳۳۷) رژیم دیکتاتوری سقوط می‌کند، باتیستا به جمهوری دومینیکن می‌گریزد، و نیروهای انقلابی پس از عبور از «سانتیاگو دو کوبا»، روز ۸ ژانویه وارد هاوانا، پایتخت کوبا، می‌شوند. دولت انقلابی مستقر می‌شود و فیدل کاسترو نخست در مقام ریاست نیروهای مسلّح قرار می‌گیرد، و پس از شش هفته، نخست‌وزیر کوبا می‌شود.از همان جا بود که
تغییرهای بنیادی در نظام اقتصادی-اجتماعی کوبا از همان ماه‌های اوّل حکومت انقلابی آغاز می‌شود.و واقعن انقلابی در عرصه اجتماعی فرهنگی اقتصادی و آموزش و پرورش و دیگر زمینه های لازم با همه شرارتهای لحظه ای دشمنان قهاری چون آمریکا انجام می شود. البته هیچگاه شوروی او را دراین همه فشارهای یکجانبه تنها نگذاشته و در بسیاری از برنامه های اقتصادی و فنی براساس قرارد های دوجانبه پشتیبان آنها می شود.کارهای مثبت و انقلابی بیوقفه ادامه می یابد که در سخنرانی ۴ساعت ونیمه کاسترو در مقر سازمان ملل می توان آن را از زبان مردم کوبا شنید.
هرچقدر که در محاصره اقتصادی و منع تجارت خارجی و عدم صادرات کالاهایی چون شکر و مشکلات آموزشی و خوراک را آمریکا و اذنابش بر آنها روا می دارند اما دولت انقلابی کوبا به رهبری کاسترو پالایشگاه‌های نفت، کارخانه‌های شکر، و شرکت‌های برق و تلفن آمریکایی و بسیاری از امور حیاتی و استراتزیک را ملّی اعلام می‌کند.

رفیق فیدل کاسترو در دورهٔ فعالیتش در مقام‌های دولتی و حزبی، نقش برجسته و تأثیرگذاری در دستاوردهای تاریخی ملّت کوبا- به‌رغم محاصرهٔ اقتصادی ویرانگر و کمرشکن آمریکا- در زمینه‌های گوناگونی از جمله آموزش، بهداشت و درمان، کشاورزی، محیط‌زیست، معادن، داروسازی، گردشگری… داشت.
کوبا زیر رهبری رفیق فیدل و حزب کمونیست این کشور و با وجود شش دهه تحریم های مخرب امریالیسم آمریکا به دست آوردهای شگرفی در عرصه های مختلف دست یافت. کوبای سوسیالیستی با نرخ بیکاری ۱.۷ و نرخ تورم ۱.۵ و حضور فعال زنان در عرصه سیاسی و اجتماعی (۴۸٪ نمایندگان مجلس کوبا زن هستند) و مبارزه با بی‌سوادی از آمریکا و بریتانیا و برزیل پیشی گرفت و با ۹۹/۸ باسواد، کشور دوم جهان شد

رهبری هوشمندانه‌ای از سوی رفیق فیدل کاسترو و دیگر رهبران انقلابی کوبا بود. پس از بیست و پنج سال که از آن روزها می‌گذرد، و از سر گذراندن بحران‌های جهانی دیگر، کوبای سوسیالیستی امروزه همچنان در راه توسعهٔ و یافتن راه‌های تازه برای بهبود شرایط زندگی مردم با موفقیت به پیش می‌رود. فیدل کاسترو گذار از این شرایط بسیار دشوار را «که مطلقاً هیچ‌کس باور نمی‌کرد که انقلاب کوبا بتواند از آن جان سالم به در ببرد» دستاورد مقاومت و سخت‌کوشی مردم کوبا، و یاری دوستانی مثل چین و ویتنام و ونزوئلا می‌دانست.
«یکی از برجسته‌ترین شخصیت‌های قرن بیستم» کاسترو برای کوبا بهداشت و درمان رایگان و مدرسه‌های رایگان به یادگار گذاشت، اما یک خیابان به نام او نیست و مجسمه‌ای به افتخار او برپا نشده است. وقتی کهن سالی و بازنشستگی خود را احساس کرد با افتخار و بزرگوارانه جای به دیگران سپرد.

. فیدل کاسترو در سال ۲۰۰۶/۱۳۸۴ پس از بیماری روده‌یی و جراحی، مسئولیت خود را به رائول کاسترو، برادر و یار قدیمی خود واگذار کرد و سرانجام در فوریه ۲۰۰۸ / اسفند ۸۶ به طور کامل از همهٔ مقام‌های دولتی خود کناره گرفت. مجمع ملّی کوبا چند روز بعد رائول کاسترو را به عنوان ریاست شورای دولتی برگزید.
جمعه شب ، رائول کاسترو رئیس‌جمهور کوبا در نطقی تلویزیونی درگذشت رفیق فیدل کاسترو ، رهبر انقلاب کوبا را اعلام کرد. رئیس‌جمهور کوبا گفت: «.
او ۸ سال پیش به علّت بیماری از سِمَت ریاست‌جمهوری کشور به طور کامل کناره‌گیری کرده بود و ۵ سال پیش نیز از همهٔ سمت‌هایش در حزب کناره گرفته بود. دولت کوبا به مناسبت مرگ فیدل کاسترو، ۹ روز عزای رسمی اعلام کرده است. خاکستر او در گورستانی در شهر «سانتیاگو دو کوبا» در کنار خوزه مارتی، قهرمان ملّی کوبا، دفن خواهد شد. باید همواره یاد و خاطره انسانهای بشر دوست و پاک نیت و بزرگمنش را پاس داشت و یاد نمود. برای همه طرفداران فرو دست جوامع : آری فیدل زیست فیدل می زید فیدل خواهد زیست.

کورش مهیار