به بهانه نگریستن به ترافیک بغرنج فعلی باید به فکر اینده خیابانهای شهر فومن بود/ترافیک شهر را بنگر

در بسیاری از مغازه های خوش سلیقه رشت ، عکسهای قاب گرفته ای از میادین و خیابان های قدیمی شهر بصورت سیاه و سفید آویزان است. نمای خلوت و ساکت جلوی میدان شهرداری، اداره پست، فرمانداری سابق، خیابان علم الهدی فعلی، پارک محتشم،با چند رهگذر کلاه شاپو بسر و کفش سپید وسیاه و احیانا دوچرخه ای و تک توک اتومبیل زینگ و مسکویچی سیاه رنگ دیده می شوند. حتا در برخی از مغازه های خوش سلیقه فومن نیز تصاویر بسیار خلوت شهر نمود دارد . اما به  ناگهان و هم اکنون که از پشت شیشه اتومبیل در دقایقی کند و آزار دهنده و خسته کننده با خیل عظیم ترافیکی مواجه ایم که به استقبال پدیده جدید عصر که برای خود ساختیم متعجبانه می نگریم. در سکوتی بره وار وقت می سوزانیم. شلوغ و پرازدحام و مملواز هیاهو برای هیچ !   علم چه قوانین منظم و مقدسی دارد، آنگاه که کارشناسان دلسوز و دانشمند با منش خاص شان می گفتند تولید انبوه و نمایشی خودرو و خیابان و جاده های ثابت و دست نخورده قدیمی معضلی خواهد شد و سنکوب ترافیک وحشتناکی را ایجاد خواهد کرد که بیا ببین. آموزش و پرورش ضعیف وبی حمایت و پشتوانه در پایان خود خروجی بی فروغی خواهد داشت، واردات بی رویه با پول باد آورده نفتی بن بست و تورم و ورشکستگی تولیدات داخلی را در پی خواهد داشت و به هر جای دنیا خاموشی و حذف خیل نخبه گان و دلسوزان ؛ به افزایش و سروری ابلهان خواهد انجامید. حواسمان به کجا بود ؟   ترافیک به حد آزار دهنده امروز را که کارشناسان از مدتها پیش به پیش بینی آورده و بارها برای به سامان رسانی آن به فریاد رسانده بودند؛ هم اکنون با قدرت تمام خود را بر زندگی شهری مان تحمیل نموده است. و باز به قولی این هنوز اول راه است.بگذار تا صبح بدمد. این مشکل که ظاهری و عینی در زندگی روزانه مردم است از دل خیابان و اتومبیل و راننده و قوانین و مامورین و مسئولین مربوطه خارج نبوده و نیست. در فشرده کلام واحتراز از دراز نویسی به چه اشاره موثر و عمده ای می توان انگشت نهاد؟   مادام که در نظام تصمیم گیری شهری ؛ مسئولین مختلف شهری، مسئولین ترافیکی و غیره بومی شهر رشت، در مسند کوتاه مدت و محدود و آنهم لرزان و ناپایدار قادر خواهند بود دست به پروژها ی بزرگتر بزنند؟، به هزاران دلیل و مدرک اغلب تصمیمات و پروژه ها و برنامه ها هم یک شتاب کوتاه مدت و مصرف کوتاه مدت خواهد داشت. برنامه ها و بودجه ها و تغییرات مصوب در همان دوره کوتاه مسئول ریخته می شود.

آیا اینکه  ۳۰ سال پیش میدان و خیابان شهر چگونه بوده و ده سال آینده این خیابان ها و میادین با این حجم تولید خودرو و تولید آدم چگونه خواهد گشت نباید ذهن او را برای ابتکارهای نوین مشغول کند؟  هر شاهکاری که شالوده اش را حالا بریزم وطراحی و تلاش کنم ، افتتاح و ثمرو افتخارش را ممکن است مسئولین آینده ببرند؟ خوب ببرند. صوابش را که خداوند می داند. پس  آیا طرح های فعل را عشق است؟ پس این درب نا خواسته برهمان پاشنه خواهد چرخید. دیده و شنیده می شود که یک احتمالا مسئول با عمر کوتاه مدت مسئولیت جوش پروژه ای بلند مدت و ملی و عظیم را نمی زند. برای حل مشکلات بنیادی شهر پایداری و ثبات طولانی و امتداد آن مجموعه باتمام توان احساس می شود و جواب می دهد.  دوستان آلمانی به شوخی می گویند که شما از رانندگی لذت و کیف نمی برید. چرخاندن فرمان ، گاز دادن، مناظر را تماشا کردن، به موسیقی آن گوش نمودن، و در آرامش به مقصد رسیدن، گویا از شما بدور است. آیا چنین است؟ رانندگی پر عصبیت، رانندگی بی گذشت، رانندگی بی تجربه و پر التهاب،و گاه با ناسزا و پر بوق و ویراژ نابجا، دور زدن قوانین به نفع حاجت فوری خود، و غیره به انسداد همین باریکه راهها هرچه بیشتر می انجامد. آیا به راستی این مضمون را  کوک کرده اند: که همیشه تکنولوژی اول وارد می شود اما فرهنگ استفاده از آن بسیار طول می کشد تا جا بیفتد؟ مانند تلفن و موبایل و موتور و اتومبیل و فیلم وغیره..؟ شاید هم اینطور به نظر نرسد،استثنا قاعده را بهم نزند. بهر حال باز هم در جوانب مختلف این معضل خواهیم نوشت، واز پیش دستان شما برای ایده ها و ابتکارات نو در این زمینه می فشاریم و منتظراظهاراتتان خواهیم بود. آیا موافق نیستید که برای معضلات ولایت خویش مسئولین باید تلاش و اینده نگری مضاعفی را پی بگیرند. با خاطرات طولانی که از شهر خود دارند و ریشه و مجموعه خانواده ایشان به زندگی در این جا مشغولند و در آینده او و همشهریانشان ثمره و بازتاب پایان و افتتاح پروژه ها را  خواهند دید . اشتیاق و پی گیری و گذاردن یادگار های بزرگ و دعای خیر همیشگی را بیشتر برای خود نخواهد داشت؟  تجربه ثابت کرده است که حس بومی و محلی و آینده نگری این گونه مسئولان انرژی جوشانی برای حل بسی موفقیت ها و رفع مشکلات سهمناک بوده است. در این باب اندیشه های فراخ ناک و مستدل تان را به گوش جان پذیرا خواهیم بود. براستی بار دیگر به ترافیک قابل به معضل سخت شدن را  بنگریم.   چرا كه ناگهان غول ترافيك خيابانهاي محدود فومن را خواهد برد. وظیفه نگارنده و امثال هم ِیادآوری و تذکر و نوشتن برای ثبت در تاریخ است و نه بیش چرا که نویسنده هیچ قدرت اجرایی جز نوشتن ندارد.لذا به حکم وظیفه به مسئولین که بار سئوال شونده دارد را با چنین تحلیلی تقدیم می کنیم. تا به قول بیهقی قضا را چه افتد.  کورش  م