میلا د کریم اهلبیت امام مجتبی(ع)

سید هادی موسوی گو شلو ندانی

مدرس حوزه علمیه                                                 

 امام حسن مجتبی ع نخستین میوه بیوده فرخنده حضرت علی ع با دختر پیامبر(ص) در نیمه ماه مبارک رمضان در سال سوم هجرت درشهر مدینه دیده به جهان گشود و مروی است که درحین ولادت تسبیح وتحمید وتهلیل خداوند خالق هستی را بر زبان جاری داشت ۰مراسم نامگذاری و سایر آداب اسلامی مربوط به نوزاد توسط پیامبر(ص) انجام گرفت ونام حسن که گویا تا آن موقع درمیان اقوام عرب مشهورنبودازطرف پیامبر(ص) برای اوبرگزیده شد۰ابن بابویه به سندهای معتبرازامام سجاد(ع )روایت کرده است هنگامیکه امام حسن (ع ) متولد شد حضرت فاطمه(س)  به حضرت امیر(ع) گفت که برای او نامی انتخاب کن حضرت علی(ع) گفت من هرگزدرنامگذاری اوبر بیامبر(ص) سبقت نمی گیرم سپس اورادرجامه ای پیچیدند وبه خدمت حضرت رسول (ص ) آوردند پیامبرازامیرالمومنین (ع ) پرسید که اورانامی گذاشته ای؟ آنحضرت فرمودکه هرگز برشماسبقت نخواهم گرفت حضرت رسول(ص)فرمود که من نیزهرگزبرپروردگارخودسبقبت نمی گیرم آنگاه حق تعالی به جبرئیل امرکردکه نزد پیامبربرووبگوکه علی نسبت به توبه منزله ی هارون است به موسی ،پس فرزنداورابه نام پسرهارون نامگذاری کن !جبرییل برآنحضرت نازل شدوبه آنحضرت مبارکباد گفت وعرض کرد خداوند فرموده است که این مولودرابه اسم پسرهارون نامگذاری کن !حضرت فرموداسم اوچه بود ؟ جبرییل گفت اسم اوشبر بودحضرت فرمود امالغت من عربی است جبرییل گفت اوراحسن نام گذار! به این ترتیب پیامبراوراحسن نامید کنیه اش ابومحمدوالقابش سیدوسبط وامین و بر وزکی وزاهدومعروفترینیشان مجتبی است آن بزرگواردرمرکزومکتب نبوی وعلوی وفاطمی رشدونمویافت واشبه الناس به رسول خدا(ص) ازحیث سیرت وصورت بودورسول اله نیزبااین حدیث که “حسن منی وانامن حسن احب اله من احبه” شایدناظربرهمین موضوع باشد۰امام مجتبی(ع )ازدوران جوانی ازلحاظ علم ودانش چهره ای درخشان وممتازبودومشکلات ومسائل وشبهات مردم راپاسخ میگفت حتی پیامبراکرم پاسخ برخی پرسشهارابه امام مجتبی (ع )واگذارمیفرمودهمچنین پیامبراکرم درباره مقام ارجمندوی میفرماید “اماالحسن فانه ابنی و ولدی ومنی وقره عینی وضیائ قلبی وثمره فوادی وهو سیدشباب اهل الجنه وحجه اله علی الامه امره امری وقوله قولی من تبعه فانه منی  ومن عصاه فلیس منی “حسن پسرمن وفرزندمن وازمن است اونورچشم من وروشنایی قلب من ومیوه جان من است او سید وآقای جوانان اهل بهشت وحجت خدابرامت من است ودستورات اودستورات من است کسیکه ازاوپیروی کند اوازمن است وکسیکه با اوامرش مخالفت کند ازمن نیست همچنین درمجدتعقل وخرد و عقلانیت ایشان فرمود  اگرقراربودکه عقل بصورت یک انسان ظاهرشود بصورت حسن( ع ) آشکارمیشد. امام مجتبی (ع) شخصیتی بزرگواروبردباروباوقاروحلیم و متین وسخی و کریم وموردستایش دوست ودشمن بود ابن حجرعسقلانی ازعلمای اهل سنت می نویسد وقتی حسن بن علی ازدنیارفت یکی ازدشمنان  سرسخت  آنحضرت درتشییع جنازه ایشان گریه میکرد حسین بن علی (ع) به او گفت توبا آنهمه آزارو اذیتها ومخالفتها که علیه برادرم رواداشتی بازهم گریه میکنی؟!  اوگفت: من باکسی دشمنی میکردم که صبورتروحلیم تر ازکوهها بود. منشاء مکارم اخلاق وملکات  فاضله امام حسن( ع )طهارت طینت وحسن تربیت ونورعقل و ایمان بوده وانحضرت رابه عنوان اسوه فضیلت برای اهل ایمان واخلاق وانسانیت قرارداده لذا سیره اخلاقی امام مجتبی (ع ) سرمشق والگو برای همه ی انسانهاونسلها وعصرها درطول تاریخ درتمام ابعادفردی واجتماعی واقتصادی وسیاسی است وسیره ومکارم وفضائل اخلاقی امام دوم شیعیان فراوان ودرتاریخ ثبت وضبط است نظیر جود وانفاق وبذل وبخشش وحلم وبردباری وموعظه وهدایت وزهدووارستگی و صبرومقاومت وتواضع وفروتنی وشجاعت ودلاوری …که دراین مقاله بنابرمقتضای حال ومزجاه اندک خویش صرفا به خصیصه بذل و جود وانفاق ایشان به اختصاراشاره مینمایم لیکن قبل از ذکروبیان کرامتشان روایتی درباب انفاق که میفرماید “من واسی اخاه بمال اود جاه اوه کلمه طیبه حشریوم القیامه مع النبیین والصدیقین والشهداء” : هرآنکس بابرادردینی خود بامال یامقام ویاحرف خوشایندی همدردی کند در رستاخیزهمراه پیامبران و صدیقان و شهیدان برانگیخته خواهد شد.روشن است که اولا:انفاق چه جایگاه رفیعی در فرنگ دینی ما دارد.ثانیا:تنها انفاق مالی نیست که مصداق جود و بخشش محسوب میگردد بلکه صاحبان مقام و کرسی و قدرت نیز میتوانند از این فضیلت بزرگ برخوردار باشند و با قلمی یا قدمی از منزلت اجتماعی که نصیبشان گشته بهره گرفته و برای خدمت به مردم و خلق اله استفاده کنند و به راحتی با انواع لطایف الحیل و توجیهات بلا وجه از زیر بار مسئولیت شانه خالی نکنند و هر کسی در هر مقام و جایگاهی که اعتبارا چند صباحی تکیه زده است آن کرسی و تکیه را فرصت طلایی برای خدمت به عموم و قاطبه مردم بپردازد در همین جا بنده بی تریبون از این فرصت حسن استفاده را نموده وبه عنوان یک طلبه و مدرس کوچک خصوصا به مسئولین محترم ذیربط شهرستان محترمانه  تذکر میدهم که در توزیع و پوشش مساجد و منابر خصوصا در ماه مبارک رمضان و محرم الحرام و صفر المظفر از همه ی نیروهای روحانی و مبلغین بومی منطقه بدون تبعیض های ناروا و توصیه های کذایی استفاده کنند و مردم مومن شهرستان را از ایده ها و تفکرات و آموخته های دیگر مبلغینی که از قدرت و نفوذ آنچنانی برخوردار نیستند محروم نکنند.در همین راستا از مسئولین محترم امور دینی و مذهبی و تبلیغی ذیربط شهرستان از صدر تا ذیل این پرسش و انتقاد را داشته که چرا و چگونه و با کدامین توجیهات ناروا و غیر شرعی و غیر قانونی و غیر اخلاقی و غیر انسانی از داشتن چند مسجد و چند منبر متعدد بعضی ذی نفوذان و از طرف دیگر از نداشتن حداقل یک مسجد و منبر برای یک روحانی و واعظ سکوت میکنند؟! آیا سکوتشان شرعا و اخلاقا جایز است؟! مگر آن حضراتی که در ماههای تبلیغی شبانه روز منبر و مسجد و محراب دارند چه چیزی جز نفوذ و قدرت و پارتی از دیگران بیشتر دارند؟؟!!! مگر جز این است که حضرات بر فراز منبر در مساجد از کلام و احادیث و روایات نورانی حضرات ذوات معصومین(ع) میگویند؟! وچرا توهم میورزند و فرافکنی میکنند که فقط خودشان منبری و خطیب و عالم هستند و دیگر هم صنفشان از حداقل های فضایلی که حضرات آقایان بر آن فخر میفروشند محرومند؟؟!! آیا این معدود حضرات مسئولین ذیربط شهرستان از نظر شرعی و اخلاقی و وجدانی پاسخی برای قبر و قیامتشان دارند؟؟!! آیا این معدود حضراتی که در امور تبلیغی و دینی مسئولیت رسمی و قانونی دارند تصور میکنندکه با اینگونه عملکردها و استفاده انحصاری از منابر و تریبونها و فضل فروشی هایشان میتوانند یا تا کنون توانسته اند برای مردم و جوانان الگوی اثر گذاری باشند؟!چرا باید یک روحانی و مبلغ در یک ماه مبارک رمضان حتی یک منبر نداشته باشد ولی حضرات مسئولین روحانی ذیربط بیش از دهها منبر در شبانه روز داشته باشند؟؟!! چرا چراو چگونه امام جمعه محترم و عزیز شهرستان که باید نقش پدر معنوی را در این حوزه و بخش داشته باشند به درستی نظارت نمیکنند و پاسخگو نیستند؟؟!! آیا اینگونه تبعیض های ناروا با روح و اصل تبلیغ دین مقدس اسلام همخوانی دارد؟ آیا ائمه معصومین ما چنین نگاه و رویکردی در مقوله قسط و عدالت و مساوات داشتند؟! العیاذ و بااله.! من همیجا به این آقایان حضرات مسئولین ذیربط عرض میکنم که کرامت و بزرگواری و بذل و بخشش و انفاق معنوی و لطف همگانی را از همه ائمه خصوصا کریم اهلبیت امام حسن مجتبی (ع) به خوبی بیاموزند که با روح انفاق خانه امام حسن مجتبی همیشه و همواره به روی همه حتی از جمله غریبان و مسافران و رهگذران باز نگه داشته و نام او را در جان و دل آدمیان به عنوان کریم اهلبت (ع) جاودانه ثبت و ذبط نموده است و هر خویش و بیگانه را بر سر سفره احسان وی نشانده و هر تازه واردی را در کوچه های مدینه به جستجوی حسن بن علی(ع) وا میدارد.در زندگی امام حسن مجتبی (ع) از این صفحات درخشان فراوان است.خود حضرت در سخنی گران سنگ فرموده است:”الکرم العطیه قبل السوال” : کرم آن است که قبل از درخواست اعطا کنیم.یکی از کنیزان او دسته گلی را به عنوان هدیه به آن حضرت هدیه کرد حضرت نیز در مقابل آن را آزاد نمود وقتی که به آن کریم گفتند چگونه کنیزی را که قیمت گزاف دارد در مقابل یک دسته گل آزاد کردی فرمود: خدای ما اینچنین ما را تربیت نموده است .یکی دیگر از بزرگواریها و کرامت کریمانه امام حسن مجتبی(ع) را به عنوان حسن ختام عرض میکنم امیدوارم خصوصا برای حضرات آقایان مسئولین محترم قابل توجه و تذکر باشد.امام حسن در اعتکاف به سر میبرد و در حال طواف خانه خدا بود که ناگهان فردی نزد آن حضرت آمد و عرض کرد:من بدهکارم و طلبکار مرا تهدید کرده که اگر غرض او را ادا نکنم آبروی من را خواهد ریخت.حضرت طواف خود را قطع کرد و از مسجد الحرام خارج شد تا همراه وی نزد طلبکار برود و برای او مهلت بگیرد ابن عباس که گمان میکرد حضرت از یاد اعتکاف خویش غافل شده است عرض کرد گویا اعتکاف خویش را فراموش کرده ای؟! حضرت فرمود:خیر،فراموش نکرده ام ولی به یاد گفته پیامبر(ص) افتادم که فرمود:برآوردن حاجت یک مومن مانند آنست که سالیان دراز به عبادت و اعتکاف سپری گردد.بنابراین برآوردن حاجت او را از اعتکاف و طواف برتر دانستم.”لیکن اکنون متاسفانه بعضی از حضرات آقایان مسئولین شهر ما درها را به سوی ارباب رجوع به بهانه های جعلی جلسات میبندند و دست به خود اعتکافی در اتاقهای کارشان میزنند!! البته بنده در همینجا از اکثر مسئولین محترمی که صادقانه به مردم مومن و مستضعف و پا برهنگان و آحاد مردم در نظام مقدس جمهوری اسلامی مشغول به خدمتگذاری هستند صمیمانه تقدیر و تشکر مینمایم و آن دسته معدود که بر سر سفره نظام مقدس جمهوری اسلامی نشسته و ارتزاق میکنند اما در انجام وظایف و مسئولیت های خطیرشان کوتاهی تعلل و تساهل میورزند و تبیض های ناروا با توجیهات نارواتر قایل میشوند در این ماه مبارک آنها را از خداوند قهار و قبر و قیامت بلکه به مکافات عمل در همین دنیا بیم میدهم و در خاتمه با بخشی از صلوات مرحوم خواجه نصیرالدین طوسی خطاب به امام حسن مجتبی(ع) پیشوای دوم شیعیان به پایان میبرم؛

“الهم صل و سلم و زد و بارک علی السید المجتبی واالاامام المرتجی سبط المصطفی وابن المرتضی علم الهدی العالم الرفیع ذی الحسب المنیع و الفضل الجمیع…صاحب الجود والمنن دافع المحن و الفتن ما ظهر منها و ما بطن الذی عجز عن مدائحه لسان اللسن الاامام بالحق الموتمن ابی محمد الحسن”.

“وسلام علی من التبع الهدی”

 

کلیدواژه ها :

این خبر را به اشتراک بگذارید :